سخت‌کوشی برای رسیدن به اهداف آموزشی هیچ‌گاه به‌معنی کنارگذاشتن ابزارهای مکمل موفقیت نیست. اگرچه تلاش و استراحت، دو مفهوم دور از هم به‌ نظر می‌رسند، وقتی به روند طولانی‌مدتِ منظم فکر کنیم، این دو را دو مفهوم مکمل خواهیم یافت. جسم بیولوژیک ما بدون استراحت‌کردن، بهره‌وری مطلوبی نخواهد داشت. این خلاصه‌ی مهم‌ترین تأثیر استراحتِ مناسب بر روند موفقیت تحصیلی است.

تعادل مناسب بین میزان فعالیت و میزان استراحت، همیشه یکی از چالش‌های اساسی برنامه‌ریزی تحصیلی بوده است. برای این مفهوم از واژه‌ی چالش استفاده کرده‌ایم؛ چون دقیقاً مثل تعادل بین مطالعه‌ی درس‌های مختلف یا انتخاب‌کردن مدرسه‌ی مناسب برای تحصیل، با موضوعی مهم و تأثیرگذار مواجهیم؛ موضوعی که تا زمان تلاش برای حل آن، فرصت بالقوه‌ای برای پیشرفت داریم و در صورت حل‌نشدن، با نقطه‌ضعف بالفعل روبه‌رو خواهیم بود.

حفظ استقلال زمان‌های استراحت در برنامه‌ی درسی، اصل مهم برای پیشرفت است. هدف از حفظ استقلال این بازه‌‌های زمانی، دست‌یافتن به موقعیتی است که در آن، استراحت‌کردن جایگاه متناسب و حذف‌نشدنی داشته باشد؛ یعنی همان‌گونه که در برنامه، فرصتی برای استراحت بیش‌ازحد وجود ندارد، امکان حذف‌کردن آن برای افزایش خیالی راندمان نیز وجود نداشته باشد. نباید فراموش کنیم که استراحت‌کردن در وهله‌ی اول پاسخ‌گویی به نیاز فیزیولوژیک بدن برای هماهنگی بهتر اعضاست. این مفهوم به‌خوبی اهمیت انکارنشدنی استراحت را تشریح می‌کند. یکی از وجوه این چالش، زمانی است که زمان آن تحت کنترل ما نباشد. در این مورد نیز فاصله‌ای محسوس با تعادل استراحتی خواهیم داشت. تعادل استراحتی در اولین و مهم‌ترین گام، میزان استراحت شما را بر اساس میزان فعالیت روزانه تنظیم می‌کند.

مدیریت زمان استراحت گامی فراتر از حفظ استقلال آن و راهکاری برای منظم‌کردن این بازه‌های زمانی در طول برنامه‌ی روزانه و هفتگی است. پراکنده‌بودن بازه‌های استراحت در برنامه‌ای مدون، نظم ذهنی شما را کاهش می‌دهد. تحقیقات علمی نشان می‌دهد داشتن بازه‌های استراحتی ثابت در برنامه، به افزایش ۲۷درصدی بازدهی فعالیت‌های افراد منجر می‌شود.